تقدیم به پدرم

 مرا هزار امید است و هر هزار تویی    شروع شادی و پایان انتظار تویی

تقدیم به تو که هر روز بیش از دیروز دوستت دارم

کاش می شد زمان را به عقب برد و باز پدر را در آغوش گرفت و این مرد بی ادعا را ستود جز اشکی که نثارش کنم و حسرتی که بر روی دوشم حمل چیز دیگری ندارم اکنون که خداوند نعمت پدر بودن را ارزانیم داشته بیشتر به احساس او پی برده و برای ان احترام قائل می شوم کاش میشد زمان را به عقب برد